Overwegingen van een aangespoelde

In mijn schoonfamilie noemen ze het pâtes, of toch bijna. Ze bedoelen hetzelfde, maar ze zeggen paa-tes, met een doffe ‘e’ aan het eind – ik vermoed (en hoop) dat men slechts in een beperkt aantal West-Vlaamse gemeenten een dergelijke variant van de Franse verbastering …

Elke familie heeft zo zijn epische restaurantverhalen. Dronken nonkels, in slaap vallende tantes of tegen oberschoenen aan pissende kleuters: op restaurant krijgen anekdotes die in het normale leven als boers, onbeschoft of zelfs ronduit schaamteloos zouden doorgaan, plots een heroïsche betekenis. Generaties later doen ze …

In feite klopt het niet, aangespoeld. Nochtans is het een geliefkoosde term van zowel de inlanders als de exoten om de mensen aan te duiden die “niet van hier zijn”, eens te meer als die laatste soort zich, volgens de inheemse althans, ietwat invasief opstelt. …

Er waren ooit boeren die door de ijzel op de derde zondag van de maand maart, in combinatie met een milde winterzon tot ongeveer twee uur ’s middags, een flinke noordwester en stevige regen twee dagen voordien, niet alleen met een onwrikbaar zelfvertrouwen perfect konden …